Zatrudniając pracownika, każdy właściciel firmy jest zobligowany do zapewnienia mu stosownej odzieży oraz obuwia roboczego. Rodzaj tych elementów jest w dużej mierze uzależniony od specyfiki konkretnego stanowiska pracy, ale najczęściej są to różne kombinezony (np. dla mechanika lub budowlańca), kurtki z protektorami ochronnymi, a także kitle (lekarze oraz pielęgniarki). Jeśli z jakichś powodów pracodawca odmówi dostarczenia ubrania roboczego, wówczas podwładny ma nawet prawo odmówić wykonywania obowiązków.
Różnice między odzieżą roboczą a ochronną
Na wstępie należy wyjaśnić podstawowe różnice między dwoma pojęciami, które często są ze sobą niesłusznie mylone – odzieżą roboczą i ochronną. Ta pierwsza jest przeznaczona do pracy, w trakcie której jesteśmy narażeni na mocne zabrudzenie substancjami uznawanymi za szkodliwe dla zdrowia. Ponadto jej noszenie jest konieczne w sytuacji, gdy na danym stanowisku działają czynniki skutkujące szybszym niszczeniem odzieży albo określony produkt wymaga wyjątkowej czystości wykonania.
Odzież firmowa ma zatem na celu przede wszystkim ochronę zdrowia pracownika. Z kolei odzież ochronną wykorzystuje się do zabezpieczenia ciała zarówno przed zagrożeniami mechanicznymi, termicznymi i chemicznymi, jak i niekorzystnymi czynnikami atmosferycznymi. Najczęściej zakrywa ona odzież osobistą, ale może też z powodzeniem ją zastępować. Warto podkreślić, że powinna być zaprojektowana w taki sposób, aby nosząca ją osoba mogła bez trudu podejmować wszelkie czynności zawodowe.
Strój roboczy – dla kogo jest przeznaczony
Jak już zostało wspomniane w poprzednim akapicie, odzież robocza musi zostać zapewniona pracownikowi zarówno w sytuacji, gdy jego prywatny strój jest narażony na zniszczenie lub zabrudzenie w trakcie pracy, jak i wtedy, gdy na danym stanowisku obowiązują określone wymagania technologiczne, sanitarne albo mające związek z bezpieczeństwem i higieną pracy. Obowiązki te wynikają bezpośrednio z zapisów zawartych w Kodeksie pracy. Dotyczy to przede wszystkim zawodów, w których pracownicy mają częsty kontakt ze środkami chemicznymi, promieniowaniem rakotwórczym czy materiałami skażonymi biologicznie. Należy zaznaczyć, że odzież robocza nie musi być wcale wydawana pracownikowi bezpośrednio przez jego szefa. Podwładny może bowiem załatwić ją sobie we własnym zakresie (jeśli wyrazi taką wolę), ale wtedy przysługuje mu ekwiwalent w odpowiedniej wysokości, ustalanej zazwyczaj na podstawie cen podobnych strojów w sklepach i punktach handlowych. Ekwiwalent przysługuje również za czyszczenie odzieży w pralni chemicznej. W sytuacji, gdy otrzymaliśmy strój od pracodawcy, jest on zawsze traktowany jako powierzone mienie. Z tego względu ponosimy za niego pełną odpowiedzialność materialną i powinniśmy go zawsze zwrócić po zakończeniu stosunku pracy, ewentualnie przekazać innej zatrudnionej w firmie osobie – ale tylko wówczas, gdy nie jest zniszczony i został uprzednio wyprany oraz zdezynfekowany. Ta zasada nie dotyczy oczywiście bielizny i obuwia.
Więcej informacji na Phradpol.pl
