To, że w miodzie można się wprost zakochać, wiedzą wszyscy, którzy czytali przygody Kubusia Puchatka. Wielu z nas, nawet już daleko poza obrzeżami dzieciństwa, towarzyszą życiowe powiedzonka wesołego niedźwiadka, jak choćby to, że „wprawdzie jedzenie miodu jest bardzo miłym zajęciem, to najprzyjemniejsza jest ta chwila, zanim się zacznie jeść, nawet bardziej, niż kiedy się już je”. Liczymy, że uda się nam wyczarować taką chwilę podczas przeglądu produktów z miodowej rodziny, a w zasadzie z pszczelarskiej wyspy, gdzie każdy, cytując już naszego książkowego bohatera – czy przy środzie, czy przy wtorku – w miodowym jest humorku.
Zupełnie poważnie zaś, warto poznać wszystkie prozdrowotne właściwości prawdziwego miodu, a także pyłku, perzgi i propolisu. To nie tylko bezcenne źródła składników stymulujących odporność, ale i skarbnice właśnie owej „puchatkowej” witalności.
Miód pszczeli
Miód jest jedną z najcenniejszych naturalnych substancji odżywczych i leczniczych. Niesamowicie łatwo przyswajalny przez organizm zawiera kwasy, białko, enzymy, substancje bakteriobójcze, witaminy, aminokwasy mikroelementy, a także inhibinę, czyli substancję hamującą rozwój bakterii i zabijającą niektóre jej szczepy. Kto i kiedy nie powinien sobie żałować ani grama miodu?
● chorzy na serce, wątrobę
● cierpiący na reumatyzm
● zmagający się z anemią
● przy niedowadze, ale i przy złej przemianie materii
● podczas rekonwalescencji, przed operacjami
● osoby starsze
Wszystkim pozostałym miód zapewnia dobrą kondycję, odporność i dodatkowe wzmocnienie.
Pierzga
Pierzga to pyłek kwiatowy zebrany przez miodną pszczołę, zmieszany z miodem i wydzieliną gruczołów ślinowych pszczół, złożony w komórkach plastra pszczelego, poddany fermentacji mlekowej w warunkach beztlenowych w środowisku gniazda pszczelego. Wartość pierzgi do celów spożywczych, profilaktycznych i leczniczych jest znacznie wyższa niż pyłku ze względu na bogatszy skład, proces konserwacji oraz łatwą przyswajalność.
Zawiera mniej niż pyłek białka i tłuszczu, za to więcej cukrów. Jest bogata w witaminy: A, wszystkie z grupy B, C, PP, E, D, K i H. Znajduje się w niej mnóstwo mikro- i makroelementów, a także enzymów wspomagających trawienie.
Pierzga, podobnie jak pyłek posiada właściwości odżywcze, antybakteryjne i odtruwające. Poleca się ją w leczeniu schorzeń jelit, w anemii, chorobie nadciśnieniowej, w stanach zmęczenia i wyczerpania, a nawet w chorobach układu nerwowego. Bardzo dobre efekty daje pierzga stosowana przez ludzi starszych. Ma również zbawienny wpływ na skórę, dlatego poleca się ją w leczeniu łuszczycy. Można ją używać w leczeniu prostaty. Niektórzy lekarze polecają spożywanie pierzgi wszystkim mężczyznom po 40. roku życia.
Pyłek kwiatowy
Pyłek kwiatowy jest produktem pszczelim zbieranym przez robotnice pszczoły miodnej z kwiatów roślin, głównie owadopylnych. Wyróżnia się zawartością witamin z grupy B, cukrów prostych i złożonych oraz aminokwasów, w tym argininy. Wykazuje również działanie antyagregacyjne (przeciwkrzepliwe). Zawiera również inne substancje odżywcze i aktywne biologicznie. Ze względu na skład zwany „bombą witaminową”, znajduje szczególne zastosowanie w rekonwalescencji, braku apetytu, awitaminozie, schorzeniach układu pokarmowego i wątroby. Od lat pyłek kwiatowy jest z powodzeniem stosowany przy przeroście gruczołu krokowego. Kuracja pyłkowa poprawia samopoczucie i kondycję oraz wzmaga odporność organizmu. Pyłek pochodzący z różnych roślin oraz okresów zbiorów wykazuje różnorodne działanie. Najbogatszy w składniki mineralne jest pyłek pochodzący z możliwie największej liczby gatunków roślin.
W handlu pyłek występuje w postaci wysuszonych obnóży, tabletek, granulatu oraz w postaci mieszaniny z miodem. Dzieciom podaje się mielony z dodatkiem soku z czarnej porzeczki.
Pyłek kwiatowy w formie obnóży lub granulatu (2–3 łyżeczki) należy zalać 1/3 szklanki przegotowanej, ostudzonej wody lub mleka i odstawić na kilka godzin, potem osłodzić miodem tuż przed spożyciem. Ponieważ ciepłe płyny są lepiej przyswajalne, warto dolać przed spożyciem nieco ciepłej wody (poniżej 40°C). Pyłek w tej postaci zaleca się przyjmować dwa razy dziennie, rano na czczo i wieczorem przed snem. Kuracja jednorazowa powinna trwać od jednego do dwóch miesięcy. Najlepiej wiosną i jesienią.
Propolis
Propolis, zwany kitem pszczelim, jest balsamiczno-żywiczną substancją zbieraną przez robotnice pszczoły miodnej z wydzielin pączków topoli, brzozy oraz drzew iglastych. W jego skład wchodzi wiele substancji biologicznie czynnych, wykazujących bardzo silne działanie bakteriobójcze i przeciwbólowe. Wykazuje dużą aktywność w stosunku do niektórych grzybów i pierwotniaków. Przyśpiesza metabolizm komórkowy i działa ogólnie odtruwająco. Regeneruje tkankę kostną, chrzęstną, nabłonek skóry, zapobiega powstawaniu blizn. Ma szczególne zastosowanie w leczeniu odleżyn, oparzeń, owrzodzeń i trudno gojących się ran oraz wrzodów żołądka i przy przewlekłych schorzeniach przewodu pokarmowego. Jest z powodzeniem stosowany przy chronicznych nieżytach gardła, anginach, a w postaci czopków w ginekologii i leczeniu hemoroidów, wraz z antybiotykami podnosi skuteczność ich działania.
U niektórych osób występuję uczulenie na propolis. Przed pierwszym zastosowaniem należy przeprowadzić test, rozprowadzając propolis w zgięciu ramienia. W przypadku wystąpienia zaczerwienienia odstąpić od stosowania preparatu.
