O fotowoltaice powiedziano już praktycznie wszystko. Chyba każdy dorosły Polak miał już okazję porozmawiać z konsultantem telefonicznym, który proponował wspaniałe możliwości, jakie daje taka instalacja. Warto jednak wspomnieć o pewnej kwestii, o której nikt nie mówi, a mianowicie sposobach rozliczania rachunków za prąd. Przychodzi pierwsza faktura, obejmująca okres już z panelami i następuje wielkie zdziwienie. Do zapłaty nawet kilkaset złotych. Oczywiście nie ma tutaj niczego losowego, takie rzeczy zaoferuje wyłącznie kasyno internetowe. Wszystko jest zawarte w umowie, ale w tak skomplikowanej formie, że mało kto wie, o co chodzi.
W niniejszym artykule rozpatrzymy słuszność instalacji fotowoltaicznej, jej koszty, prawdopodobny zwrot i rachunki dla klasycznej umowy prosumenckiej z instalacją na 6,3 kWh u największego krajowego dystrybutora – PGE.
Koszt rzeczywisty koszt instalacji fotowoltaicznej i potencjalny okres zwrotu
W 2023 roku weszła w życie nowa ustawa zamrażająca ceny prądu, na mocy której ustalono limit cenowy dla zużytej energii do 2000 kWh, dla standardowych gospodarstw domowych. Oznacza to, że do tego limitu płaci się tę samą stawkę, co w roku 2022 (średnio 70 groszy brutto za kWh). Po przekroczeniu tego limitu cena ta wzrasta do stawki określonej przez operatora. Tutaj nikt nie mówi wprost, bo to może się zmieniać, ale szacuje się, że może to być nawet 1 zł i więcej za kWh. Na potrzeby niniejszego artykułu wybierzemy 1 zł za kWh.
Limit 2000 kWh jest odpowiedni dla domostw i mieszkań, które działają w klasycznej formie – światło, lodówka, telewizor i pralka. Obecnie jednak coraz częściej sięga się po nowoczesne, ułatwiające życie rozwiązania, więc często pojawiają się także:
- płyta indukcyjna,
- dodatkowe telewizory,
- komputery, telefony, tablety,
- rekuperacja,
- pompa ciepła,
- liczne elektryczne akcesoria,
- suszarka do ubrań,
i inne. W ten sposób z 2000 kWh w skali roku robi się nawet 6000 kWh. Koszt zużycia energii wyniesie wtedy 2000 kWh po zamrożonej stawce oraz 4000 kWh po odmrożonej (po około 1 zł). W sumie daje to roczny rachunek na poziomie około 5400 zł.
Instalacja fotowoltaiczna pokrywająca takie zużycie – 6,3 kWh kosztuje średnio 26000 zł. Dodatkowo można od tego kosztu odliczyć dofinansowanie rządowe 6000 zł oraz podatek za ulgę termomodernizacyjną, wynoszący 12% z pozostałej kwoty (20000 zł). Zatem ostateczny koszt inwestycji wynosi około 17 600 zł za instalację o mocy 6,3 kWh, która przy warunkach polskich ma wyprodukować około 6300 kWh w skali roku.
Potencjalna stopa zwrotu takiej inwestycji to zaledwie 3 lata, po których produkuje się już całkowicie darmowy prąd. Jednak jak mówią późniejsze rachunki, aż tak różowo nie jest.
Faktura za energię i dopłaty
Pierwszy rachunek jest zawsze dużym zaskoczeniem. Większość klientów przechodzi na rozliczenie półroczne, w którym sumuje się energię wykorzystaną i energię zużytą. Tutaj pojawiają się schody, bo sposób rozliczania faktury jest skomplikowany.
Podawane ceny energii są najczęściej w kwocie brutto, zawierającej dodatki jak opłata mocowa, kogeneracyjna, sieciowa zmienna i inne. Dlatego cena jednostkowa energii netto będzie się różniła i wyniesie nawet 50 gr za kWh. Wszystkie pozostałe opłaty należy zapłacić – bez względu na to, czy ktoś ma nadprodukcję, czy nie.
Podsumowując, na fakturze przy założeniu, że w danym okresie wyprodukowało się więcej energii, niż zużyło i tak trzeba będzie zapłacić za:
- wszelkie opłaty dodatkowe – nawet 60 zł za miesiąc,
- energię zużytą, kiedy fotowoltaika nie działa (noc) – około 70 zł miesięcznie.
W ciągu roku może to dać nawet 1500 zł na fakturach dla dostawcy energii.
Pozostaje jeszcze jedna kwestia – co się dzieje z energią z nadprodukcji w ciągu dnia? Dostawca odkupuje ją od właściciela fotowoltaiki, ale rozliczenie jest realizowane raz w roku. W okresie wiosenno-letnim, taka instalacja potrafi wyprodukować średnio 600 kWh nadprodukcji, która jest rozliczana po rynkowej cenie energii – średnio 0,45 gr za kWh, co trafia do depozytu. Jeżeli na koniec roku ta energia nie zostanie zużyta, to
