Autorki: Marzena Szymkowiak, Zuzanna Jurkiewicz, Julia Degowska, Iwona Woźniewska, Monika Popow
Młodzi twórcy, budujący Stowarzyszenie 180 Stopni, po raz kolejny zabrali głos celem wyrażenia własnej opinii. Dyskryminowana generacja, niesłuchana, postrzegana w ujęciu stereotypu kontestacji i buntu, chodzi po ulicach dzielnic, słysząc: „Nie bądź takim, jakim jesteś”. Młodzi nie są postrzegani jako podmioty istniejące same dla siebie, lecz jako przyszli dorośli. Ten konstrukt jawi się jako determinujący w naszym społecznym myśleniu o młodzieży.
Dzieci i ryby głosu nie mają!
Młodzi nie są więc realnymi i istotnymi członkami społeczeństwa, należą raczej do kategorii „jeszcze nie”. Będą mieć głos, gdy dorosną – zgodnie z zasadą: „dzieci i ryby głosu nie mają”. Tak samo nie mają go ci, którzy urodzili się w klasie społecznej pozbawiającej ich wpływu, wychowujący się w rodzinach braku, w których namnażają się choroby społeczne. Oni są niewidoczni, zyskują znaczenie tylko i wyłącznie w kwestiach problemu do rozwiązania. Projekt artystyczny „Autonomia ulicy” to głos wszystkich środowisk budujących tkankę dzielnicy. To zaniedbana klatka i dziewczyna siedząca na wygodnej kanapie z Ipadem w ręku. To rap i Czesław Niemen wydobywający się z głośników z różnych mieszkań w tej samej kamienicy. To bycie ze sobą i obok siebie, to kultura ulicy…
Otwarta Galeria
Centrum Sztuki Współczesnej Łaźnia II wpuściła młodych do swojej przestrzeni. Rezydencja artystyczna „Autonomia ulicy” pod kuratelą Moniki Popow i Iwony Woźniewskiej pokazuje środowiskowe uwarunkowania kultury młodych, ze szczególnym uwzględnieniem kultury ulicznej jako głosu wykluczonych środowisk.
Projekt pokazuje świat młodych ludzi w kontekście życia w mieście. Zwiedzający ma okazję zajrzeć do prywatnych pokojów, stać się „podglądaczem” życia jednej z nowoporckich kamienic. Zobaczy tam realny świat młodych ludzi – ich twórczość, zainteresowania, wątpliwości, które stają się podstawą do twórczej ekspresji. Tytułowa autonomia ulicy pozwala go poczuć w całej jego niezależności i autentyzmie.
Czym jest dla młodych rezydencja artystyczna, jak czują się w roli twórców?
Rezydencja artystyczna stanowi dla nas pierwsze doświadczenie, w którym w pełni tworzymy wystawę artystyczną, przekazując tym samym to, co siedzi głęboko w nas i jak to „coś” odczuwamy. Stanowi to interesujący aspekt, gdyż emocje i uczucia, jakie pragniemy przekazać, są przedstawione w formie prostych, ale istotnych rzeczy. Tworzymy to, aby nas usłyszano, ujrzano, a być może doceniono.
Ta zła młodzież!
Większość z nas, młodych, jest postrzegana jako nieodpowiedzialna i bezmyślna. Tą wystawą pragniemy pokazać, że chcemy osiągnąć coś wartościowego. Chcemy ujawnić światu nasze talenty oraz aspiracje, przekazać myśli i emocje takimi, jakimi realnie są. Jest to niezwykle rozwijające! Zazwyczaj my sami jesteśmy adresatami takich wystaw. Zagłębianie się w przeróżne inwencje artystyczne pobudziło w nas siłę do realizacji naszej własnej. Tym razem stajemy po przeciwnej stronie, tworząc dla ludzi.
Wykluczona kamienica
Wystawa stanowi alegoryczną formę podzielonej na pokoje kamienicy. Każdy pokój to inni ludzie, inne doświadczenia, pasje, zainteresowania, które tworzą nas jako człowieka – dokładnie tak, jak meble czy dekoracje tworzą pokój odzwierciedlający nasz charakter. Za pomocą tych pomieszczeń pragniemy zaprosić państwa do interakcji z wystawą. Staną się państwo podglądaczami oraz gośćmi, których ciepło przyjmiemy.
Twórcze pokoje
Jeden z pokoi obrazuje fuzję człowieka z naturą i sztuką. Prezentująca się w nim rosnąca flora symbolizuje rozwój człowieka i jego bliskość z przyrodą. Za tym idzie poznanie samego siebie oraz zapoznanie się ze sztuką i jej kierunkami wzrostu. W prosty, lecz niebanalny sposób została przedstawiona zmieniająca się pogoda, obrazująca zmienność emocji, które zachodzą w każdym z nas. Pokój jest reprezentacją człowieka, jego stanów emocjonalnych, myśli, rozwoju. Pokój można dotknąć, zadaniem odbiorcy jest zbudowanie wspólnej tożsamości z wystawą i poczucie się w niej swobodnie. Autonomia ulicy jest stworzona dla ludzi, więc nie może ich w żaden sposób ograniczać, nawet poprzez dotyk. Mimo minionego wernisażu, który miał miejsce 22 listopada 2019 roku, wystawę można wciąż zobaczyć – aż o 12 stycznia 2020 roku. Serdecznie zapraszamy do zapoznania się z naszą twórczością, którą pierwszy raz mamy przyjemność przedstawić w Centrum Sztuki Współczesnej.
Informacje o wystawie: 22.11.2019 – 12.01.2020 ŁAŹNIA 2
UL. STRAJKU DOKERÓW 5, GDAŃSK – NOWY PORT
WERNISAŻ: 22 LISTOPADA O 18.00
WYSTAWA: 23.11.2019 – 12.01.2020
CSW ŁAŹNIA 2 NOWY PORT
ARTYŚCI:
DAWID BIELIŃSKI, GRZEGORZ BRZOZOWSKI, KARINA DANISZEWSKA, JULIA DEGOWSKA, DANIEL GĄSIOROWSKI, ALEKSANDRA GOŁĘBIEWSKA, MACIEJ GROCHOWSKI, ANTONINA JAGIEŁŁO, ZUZANNA JURKIEWICZ, KLAUDIA KANABAJ, KAMIL KOSTRZEWSKI, DOMINIK LUBECKI, NEL MELON, BARBARA NOWAKOWSKA, AGATA SIEROCKA, NATALIA SZCZEPAŃSKA, MARZENA SZYMKOWIAK
DŹWIĘK: KAMIL POLAŃSKI
WIZUALIZACJE: AGNIESZKA PIASECKA, IZABELA RAKOWSKA
