Nadżerka bardzo często nie daje jasnych objawów swojej obecności.
Nadżerka pojawia się w pochwowej części szyjki macicy. Schorzenie to oznacza ubytek tkanki nabłonkowej w okolicy ujścia części zewnętrznej szyjki macicy, wiążący się z odsłonięciem tkanki łącznej. Jest czerwonego koloru, ma nierówną powierzchnię, wyglądem przypomina plamkę na błonie śluzowej. Mimo że występuje bardzo często (u co trzeciej/czwartej kobiety), szczególnie u kobiet pomiędzy 25. i 35. rokiem życia, zazwyczaj diagnozowana jest… przypadkowo. Jej objawy nie są charakterystyczne, myli się je z oznakami innych chorób.
Przyczyny wystąpienia nadżerki
Nadżerka zazwyczaj pojawia się u tych kobiet, które lekceważą stany zapalne i infekcje intymne, nie lecząc ich lub lecząc tylko częściowo. Narażone są na nią także kobiety, które doznały mechanicznych urazów (np. w trakcie współżycia), niedawno rodziły (szyjka macicy jest w okresie połogu osłabiona), przeszły poronienie lub rodziły już wielokrotnie. Ryzyko wystąpienia schorzenia wzrasta ze względu na używanie antykoncepcji domacicznej (to jeden z negatywnych efektów stosowania wkładki domacicznej) oraz miały lub mają wielu partnerów seksualnych, którzy zwiększają ryzyko nadżerki.
Objawy nadżerki
Odkrywana zwykle przypadkowo nadżerka nie daje specyficznych objawów. Jednak do konsultacji z lekarzem skłonić powinny upławy o nieprzyjemnym zapachu, podrażniające okolice intymne i prowadzące do infekcji. Może pojawić się również – jak i przy innych infekcjach intymnych (więcej o nich na kobiecosc.info) – świąd i pieczenie. Jednym z objawów są też krwawienia, pojawiające się pomiędzy menstruacjami oraz podczas lub po odbytych stosunkach seksualnych.
Ginekolog stwierdzić może schorzenie po przeprowadzeniu cytologii (która może wykryć także raka we wczesnym stadium rozwoju), posiewu (określa rodzaj infekcji wywołującej stan zapalny) lub kolposkopii (badanie podobne do USG).
Leczenie nadżerki
Metoda leczenia tego schorzenia zależy od kilku czynników, m.in. od wyników cytologii i kolposkopii, a także wyników posiewu. Istotna jest też wielkość zmiany oraz wiek kobiety.
Jeśli nadżerka jest niewielka, zastosować można tabletki lub globulki, które prowadzą do zagojenia się rany. Innym sposobem jest koagulacja chemiczna, która mimo że jest bezbolesna, charakteryzuje się niewielką skutecznością (zabiegi trzeba powtarzać). Nadżerkę można również wypalać poprzez elektrokoagulację (zabieg jest skuteczny, ale może wywołać negatywne powikłania, np. bolesne miesiączki czy trudności z rozwarciem w trakcie porodu ze względu na powstałe w miejscu rany blizny). Częstym sposobem leczenia jest zamrażanie, charakteryzuje się skutecznością, szybkością i bezbolesnością. Rozwiązaniem na niewielkie zmiany jest także fotokoagulacja, polegająca na usunięciu nadżerki falami świetlnymi.
Ważne jest jednak, by leczenie szybko i skutecznie przeprowadzić. Nieleczona nadżerka może bowiem przekształcić się z czasem nawet w raka szyjki macicy.
