Psychiatrzy mówią, że depresja jest jak grypa – może przytrafić się każdemu. Jest groźna, choć nie zakaźna. Nie można się przed nią zabezpieczyć ani na nią uodpornić. Może powracać wielokrotnie w ciągu życia i niszczyć człowieka. Co gorsze na depresję chorują nawet dzieci. Cierpi na nią kilka procent ludzi na całym świecie. Wiele osób przypłaca depresję próbą samobójczą. Depresja znacząco obniża jakość życia, powoduje cierpienie, zwiększa ryzyko zachorowania na inne choroby, utrudnia funkcjonowanie rodzinne i społeczne, może prowadzić do niepełnosprawności, np.: ryzykowne zachowania. Jest częstą przyczyną śmierci, głównie z powodu samobójstw.
Czym jest depresja?
Każdy z nas doświadcza w życiu lepszych i gorszych chwil, rozterek, przemęczenia, obniżenia nastroju. Spadek aktywności, stopniowa utrata radości życia, kłopoty ze snem, to najczęściej występujące objawy depresji. Wychodzenie z depresji jest procesem długotrwałym, trudnym, wymagającym współpracy pacjenta z lekarzem i psychologiem. Wydłużające się poczucie smutku i przygnębienia to pierwsze sygnały, że dzieje się coś niedobrego. Stopniowo następuje ograniczenie codziennych aktywności. Chorzy nie chcą wstać z łóżka, przestają dbać o wygląd i wykonywać czynności, które wcześniej sprawiały im radość. Im szybciej rozpocznie się leczenie depresji otp-psychoanaliza.waw.pl/oferta/leczenie-depresji-warszawa-srodmiescie/, tym mniejsze szkody wyrządzi choroba w życiu człowieka. Najczęściej chorują kobiety. Niestety, nie ma określonego przedziału wiekowego, kiedy ryzyko depresji może być najwyższe. Z chorobą zmagają się już nawet dzieci. Zmniejsza się ich zdolność do przeżywania satysfakcji i przyjemności. Bardzo częste jest uczucie pustki i bezsensu. Największe nasilenie pesymistycznych nastrojów następuje rano. Osoby cierpiące na depresję mogą mieć trudności w kontrolowaniu swoich emocji – bywają impulsywne, drażliwe, wybuchowe.
Brak planów na przyszłość i myśli samobójcze
O zaawansowanej depresji świadczą brak planów na przyszłość, poczucie beznadziei, pragnienie śmierci i myśli samobójcze. Bywa, że konieczny jest pobyt w szpitalu w tym najtrudniejszym okresie leczenia depresji.
Zaburzenia snu
Chorzy na depresję cierpią na różnorodne zaburzenia snu, to nie ułatwia leczenia depresji. Mają problemy z zaśnięciem, płytki sen i często budzą się w nocy, co sprawia, że przez cały czas odczuwają zmęczenie, pojawia się u nich płaczliwość i wzmożona senność w ciągu dnia.
Objawy somatyczne depresji
Depresja jest skomplikowanym schorzeniem. To nie tylko obniżenie nastroju i związane z tym konsekwencje. U chorych na depresję występują klasyczne objawy somatyczne, typu: bóle brzucha, biegunki, zaburzenia cyklu menstruacyjnego, kołatanie serca, bóle głowy, poczucie rozbicia. W depresji mogą wystąpić zaburzenia odżywiania -chory może zmuszać się do jedzenia. Bardzo częste są spadki lub przybierania na wadze. Bywa, że chory zajada smutki. Kompleksy i obniżone poczucie własnej wartości prowadzą do kłopotów w życiu seksualnym, co tylko pogarsza stan pacjenta.
Brak odpowiedniej pomocy
Na leczenie depresji decyduje się niewielu chorych. Większość chorych nie ma świadomości, że obniżony nastrój ma związek z depresją. Leczenie depresji otp-psychoanaliza.waw.pl/zespol jest możliwe, a co najważniejsze skuteczne.
Metody leczenia depresji
Leczenie depresji jest wielokierunkowe. Leki przeciwdepresyjne łagodzą objawy depresji poprzez wpływ na metabolizm neuroprzekaźników oraz ich interakcje z receptorami układu nerwowego. Do leczenia depresji stosuje się leki, które mają w składzie poniższe substancje należące do selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) – citalopram, escitalopram, fluwoksaminę, sertralinę oraz fluoksetynę – najbardziej rozpoznawalny na świecie lek przeciwdepresyjny. Indywidualnie dobrana farmakoterapia powinna być połączona z terapią psychologiczną. Pierwszych efektów leczenia można spodziewać się po upływie dwóch tygodni. Leczenie depresji trwa nawet 12 tygodni. Leki przeciwdepresyjne, jak każde inne leki, należy stosować regularnie, zgodnie z zaleceniami lekarza, bo inaczej leczenie depresji będzie nieefektywne. Najważniejsze jest to, że leczenia depresji nie można przerwać za wcześnie dlatego, że pacjent czuje się dobrze i dostrzegł poprawę nastroju. Przerwanie przyjmowania leków przeciwdepresyjnych może grozić nawrotem choroby. Leki przeciwdepresyjne nie uzależniają. Ich odstawianie powinno być rozłożone w czasie i odbywać się zgodnie z harmonogramem ustalonym przez lekarza. Z kolei psychoterapia mogą choremu w codziennych kontaktach z rodziną. Psychoterapia pomaga przezwyciężyć szykanowanie w szkole lub dojść do siebie po traumatycznym przeżyciu.
Psychoterapią powinna zostać objęta także rodzina chorego na depresję. Tylko wtedy będzie mogła zrozumieć chorą osobę i nauczyć się, jak postępować z bliskim cierpiącym na depresję. Leczenie depresji u dzieci i młodzieży jest trudniejsze niż u dorosłych. W walce z depresją pomaga również aktywność fizyczna i doskonale zbilansowana dieta. Leczenie depresji powinno się koncentrować na wielu metodach pomocy pacjentowi.
