Jedną z najpopularniejszych metod diagnostycznych niedosłuchu jest audiometria. Badanie takie pozwala na uzyskanie krzywej w postaci graficznej przedstawiającej sprawność narządu słuchu, którą określa się jako audiogram. Dowiedz się więcej na temat testu słuchu oraz informacji, jakie można uzyskać na jego podstawie!
Czym są audiometria i audiogram?
Badanie audiometryczne, określane również jako audiometria tonalna jest testem słuchu. Wykonuje się je dźwiękoszczelnej kabinie. Osoba badana zakłada słuchawki, a specjalne urządzenie o nazwie audiometr emituje dźwięki o różnej częstotliwości – początkowo ciche, kolejno coraz głośniejsze. Jednocześnie osoba badana ma w dłoni przycisk, który naciska w momencie usłyszenia danego dźwięku.
Jest to badanie całkowicie bezpieczne i bezbolesne. Łącznie trwa ok. 20 minut. Jednak ze względu na konieczność naciskania przycisku i wykonywania poleceń w jego, audiometria nie u każdego może być przeprowadzona. Nie wykonuje się tego badania u niemowląt i małych dzieci, a także osób niepełnosprawnych, które nie radzą sobie z wykonywaniem poleceń osoby przeprowadzającej badanie.
Audiometrię tonalną może przeprowadzić audiolog, protetyk słuchu, lekarz laryngolog lub inna osoba posiadająca odpowiednie umiejętności. Wynik takiego badania to audiogram. Jest on formą wykresu przedstawiającego próg słyszenia obu uszu.
Audiogram – jak wygląda i jak jest sporządzany?
Pionowa oś znajdująca się na audiogramie przedstawia natężenie dźwięku w decybelach (dB). Z kolei oś pozioma wskazuje na częstotliwość i wysokość dźwięku w hercach (Hz).
Wynik badania umieszczany jest na siatce audiometrycznej (audiogramie). Zawsze znajdują się na nim dwie krzywe. Jedna przedstawia próg słyszenia przewodnictwa powietrznego, druga natomiast próg słyszenia przewodnictwa kostnego. Na audiogramie informacje dotyczące ucha prawego przedstawia się w kolorze czerwonym, a lewego niebieskim.
Co można stwierdzić na podstawie audiometrii?
Uzyskane krzywe dla obu uszu są porównywane ze sobą, a także z krzywą osoby słyszącej prawidłowo. Celem audiometrii tonalnej jest stwierdzenie niedosłuchu lub jego utraty. Co więcej, na podstawie audiogramu specjalista może szczegółowo ocenić stopień ubytku słuchu.
Wynik prawidłowy, w którym nie stwierdza się ubytku słuchu, a badana osoba dobrze słyszy, szept powinien mieścić się w normie od 0 do 20 dB. Przyjmuje się różne klasyfikacje ubytków słuchu. Jedną z najczęściej stosowanych są normy WHO, zgodnie z którymi:
- 26–40 dB oznacza małe uszkodzenie słuchu,
- 41–64 dB to umiarkowany ubytek słuchu,
- 61–80 dB duże uszkodzenie słuchu,
- powyżej 80 dB głęboki niedosłuch.
Określenie ubytku słuchu jest bardzo ważną kwestią przy wyborze aparatu słuchowego. Obecnie nowoczesne urządzenia potrafią znacznie podnieść jakość życia Pacjentów z niedosłuchem. Dzięki adudiogramowi lekarz może zaproponować skuteczne leczenie i/lub dobrać optymalny aparat słuchowy.
Przy jakich objawach warto wykonać audiometrię?
Bardzo często osoba z ubytkiem słuchu nie zdaje sobie z tego sprawy. Niedosłuch mogą natomiast zauważyć osoby z jej bliskiego otoczenia. Osoba z ubytkiem słuchu często prosi o powtórzenie zdania, nie reaguje na ciche dźwięki, czy podgłaśnia telewizor. Na badanie kontrole warto się zgłosić również w przypadku zwiększonego ryzyka uszkodzenia słuchu. Dotyczy to zwłaszcza osób długotrwale narażonych na ekspozycję na hałas, czy środki chemiczne, które mogą wpływać negatywnie na narząd słuchu.
Badanie audiometryczne wykonuje się u osób z podejrzeniem niedosłuchu, a także w przypadku występowania objawów, takich jak:
- szumy uszne,
- zaburzenia równowagi,
- zawroty głowy,
- piski, traszki w uszach.
Audiometria tonalna służy również ocenie stopnia niedosłuchu u osób z już postawioną diagnozą. Niekiedy wskazaniem są także urazy mechaniczne głowy i choroby mogące powodować problemy ze słuchem. Do takich schorzeń należą m.in. stwardnienie rozsiane, zapalenie opon mózgowych i nowotwory w obrębie czaszki.
