Trudne początki
Rok 2011. Młoda pedagożka z dużymi ambicjami wkracza na nieznany grunt oddziaływań środowiskowych, spotykając na swojej drodze osoby znaczące dla jej dalszych zawodowych losów.
Gdynia – miasto dla niej nieznane, z niczym i nikim konkretnym się niekojarzące. Generujące raczej obawy aniżeli plany na przyszłość. Klub osiedlowy Apteka, a w nim Aleksandra Mróz–Wykusz z ekipą, to była pierwsza lokalizacja młodej pedagożki, w której stawiała swoje niepewne kroki w socjoterapii oraz organizacji społeczności lokalnej.
Rzeczywistość ryzyka
Dąbrowa, sypialniana dzielnica Gdyni, przestrzeń potencjalnie jak każda inna, jednak znacząco różniąca się od gdańskiego Nowego Portu, który ukształtował pedagogiczne idee zaangażowanej społecznie socjoterapeutki. Nowe budownictwo typu Hossa kontrastujące z blokami socjalnymi typu „późny Gierek”. Gettoizacja, enklawa chorób społecznych… Pomyślała „idealne miejsca dla mnie”!
Poczuwszy się jak w domu, zaczęła rozmyślać o działaniach, zasobach, celach i metodach, które miały przeciwdziałać, leczyć i inicjować zmiany społeczne w tkance, którą zaczęła współdzielić. Miała wówczas 25 lat. „Świeżynka” po studiach, a raczej idealistka pozbawiona wystarczającej pokory, aby pomyśleć o dostosowaniu się do systemu, który wzbudzał w niej obawę i potrzebę zmian.
Młody potencjał
Rok 2018. Doświadczona pedagożka z dużymi ambicjami kontynuuje swoje działania w Gdyni-Dąbrowie, spotykając na swojej drodze osoby znaczące dla jej dalszych zawodowych losów.
Monika Jezierska, młoda liderka z wrażliwym sercem, olbrzymim potencjałem i szeregiem obaw oraz niepokojów motywujących ją do ciężkiej pracy nad sobą. Asertywna, twórcza, odpowiedzialna, ucząca pedagożkę, że warto!
Kacper Dudkiewicz – młody, ambitny chłopak, który potrafi zaskoczyć, ujawniając swój duży potencjał w wielu obszarach.
Mateusz Baczewski – zaangażowany wolontariusz stawiający dobro innych wyżej niż swoje własne.
Nikola Artychowska – dziewczyna o niebanalnym rozumieniu rzeczywistości, młoda artystka preferująca formy otwarte, względne, niedoprecyzowane, pozostawiające odbiorcy szerokie pole interpretacyjne.
Natalia Stawicka – zaklinaczka zwierząt, rozumiejąca je lepiej niż one same siebie, pracowita dziewczyna przeciwstawiająca się własnym lękom i obawom.
Lucyna Bagdziun – pełna energii i głębokiego namysłu nad rzeczywistością dziewczyna, umiejąca wybierać dobre drogi, kształtujące ją na wartościową, młodą kobietę.
Katarzyna Łyszyk – żywe srebro, ujmujące dobrą energią udostępnianą innym. Dziewczyna otwarta na nowe doświadczenia i twórczo z nich korzystająca. Nie boi się pytań, nie obawia się odpowiedzi.
Szymon Gliszczyński – ten Szymon Gliszczyński, raper tworzący mocne, oparte na doświadczeniu teksty pełne autentycznych emocji. Jego twórczość niesie w sobie wartości i idee, tak niesamowicie potrzebne młodym ludziom.
Sebastian Smolewicz – rebeliant o wrażliwym sercu, standupowiec zarządzający atmosferą, kreator dobrego nastroju, wartościowy, młody człowiek poszukujący swojego miejsca, odwiedzający w tej drodze wiele przestrzeni społecznych.
Marianna Bembenek – postać w czerni, sprawiająca wrażenie asocjalnej i zawiedzionej na ludziach. W konfrontacji z trudnymi doświadczeniami wychodzi z niej zwycięsko. Jej zaangażowanie ujawnia silny potencjał, mający wpływ na nią samą oraz otoczenie. Wrażliwa, refleksyjna, odważna, gotowa reagować w sytuacjach, gdy oczy innych są zamknięte.
Paulina Brzozowska – stanowcza osobowość dbająca o własne granice. Pewna siebie dziewczyna z dużą umiejętnością identyfikowania i nazywania trudności w celu poszukiwania dla nich rozwiązań. Mocny i zdecydowany głos grupy, który potrafi przywołać do porządku.
Magdalena Szulc – najświeższa adeptka działań społecznych, budująca pozytywne relacje z otoczeniem, wzbudza zaufanie, stanowiąc wsparcie dla grupy.
To właśnie najbardziej znaczące osoby – świadomie, kreujące działania animacyjne w Gdyni. Za każdym z nich ujawnia się długa, wymagająca droga, prowadząca do odpowiedzialności za siebie i innych. To odważni, młodzi ludzie dający mi – tej kiedyś młodej teraz doświadczonej pedagożce – poczucie sensu, którego tak potrzebuję. Dziękuję Wam bąbelki za doświadczenie, wyrozumiałość, zaufanie, a przede wszystkim zaangażowanie we współtworzenie Stowarzyszenia 180 Stopni.
Pedagogika z greckiego „paidagogos” – prowadzący dziecko
Wokół tych młodych ludzi są dobrzy i znaczący dorośli. Grono specjalistów, a przede wszystkim wartościowych osób, biorących odpowiedzialność za młode pokolenie, dając mu świadomość zasobów, które budują możliwości oraz narzędzia do kreowania rzeczywistości.
Monika Popow, Kasia Partyka, Adrian Lipiński, Ania Fedas, Kasia Werner, Milena Jakubczyk, Agata Kruszczyńska. To są „starzy” Stowarzyszenia 180 Stopni, odpowiadający za stwarzanie przestrzeni młodym ludziom, umożliwiającej im rozwój na wielu poziomach życia społecznego oraz w relacji z samym sobą.
