Wbrew temu, co mogłoby wydawać się oczywiste, informacje istotne z punktu widzenia danego przedsiębiorcy są chronione wyłącznie przy zachowaniu przez przedsiębiorcę pewnych konkretnych działań zmierzających do objęcia ich ochroną.
Powyższe wynika ze sposobu sformułowania art. 11 ust. 4 ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji. Zgodnie z powołanym przepisem, tajemnicę przedsiębiorstwa mogą stanowić informacje techniczne, technologiczne, organizacyjne przedsiębiorstwa lub inne informacje, o ile:
-
nie zostały one ujawnione do wiadomości publicznej;
-
przedsiębiorca podjął niezbędne działania w celu zachowania ich poufności;
-
jeżeli posiadają one wartość gospodarczą.
Pierwszy z warunków, tj. nieujawnienie informacji do wiadomości publicznej, trzeba rozumieć tak, że dostęp do informacji ma tylko ściśle określone grono osób. Mogą to być niektórzy kontrahenci czy pewne grono pracowników. Jeżeli dostęp do informacji może mieć każdy, nie będzie można uznać takiej informacji za tajemnicę przedsiębiorstwa.
Drugi z warunków – podjęcie działań zmierzających do zachowania poufności informacji – oznacza tyle, że informacje muszą być zabezpieczone przed dostępem osób trzecich. Przepisy nie określają tego, w jaki sposób informacje mają być zabezpieczone. Wyjaśnieniem tego pojęcia zajęły się sądy i przedstawiciele nauki prawa. Generalnie przyjmuje się, że zabezpieczenie informacji:
-
powinno nastąpić zarówno przy zastosowaniu środków technicznej ochrony informacji, np. poprzez stosowanie haseł dostępu do określonego rodzaju danych, monitoring, dozór pracowników ochrony, jak i przez stosowanie w umowach z pracownikami i kontrahentami postanowień zobowiązujących ich do zachowania informacji w poufności. Informacje powinny być zabezpieczane przy wykorzystaniu zarówno środków technicznych, jak i postanowień w umowach;
-
zabezpieczenia powinny być stosowane zarówno wobec pracowników, jak i wobec kontrahentów. Jeżeli informacje są zabezpieczone tylko wobec pracowników, ale każdy kontrahent może je otrzymać, bez obowiązku zachowania ich w poufności, informacja taka przestanie być uważana za tajemnicę przedsiębiorstwa. Zasada ta działa również w drugą stronę – nawet jeżeli kontrahenci otrzymują dane informacje z zastrzeżeniem ich poufnego charakteru, ale wszyscy bez wyjątku pracownicy firmy maja swobodny i nieskrępowany do nich dostęp, również taka informacja nie będzie traktowana jako rzeczywiście poufna.
Trzecim z warunków uznania informacji za tajemnicę przedsiębiorstwa jest to, aby była ona cenna dla przedsiębiorcy z punktu widzenia jego interesów gospodarczych. Co ważne, decyduje tutaj to, czy informacja obiektywnie może mieć jakaś wartość ekonomiczną, co należy rozumieć w ten sposób, że jej ujawnienie może wyrządzić przedsiębiorcy szkodę, negatywnie odbić się na jego interesach gospodarczych.
ANNA AUGUSTYNIAK
Adwokat, ukończyła studia prawnicze na Wydziale Prawa, Administracji i Ekonomii UWr. Jej zainteresowania zawodowe koncentrują się na sprawach związanych z prawem własności intelektualnej oraz nieuczciwej konkurencji. W praktyce zawodowej zajmuje się również obsługą przedsiębiorców.
